سیستم اعلام حریق متعارف یکی از قدیمی ترین سیستم های اعلام حریق است که همچنان در ساختمان های مسکونی و تجاری مورد استفاده قرار می گیرد.
در سیستم متعارف چندین دتکتور و یا آشکارساز و شستی که یک منطقه از ساختمان را پوشش میدهند در قالب یک مدار به هم پیوسته است و به تابلوی کنترل مرکزی متصل می شوند. بنابراین از توضیحاتی که بالا داده شد در می یابیم که هر مدار نماینده ی یک منطقه است.
شرایط عادی سیستم متعارف :
شرایط عادی سیستم اعلام حریق conventional آشکارسازها یا دتکتور ها جریان بسیار کمی را از خود عبور می کند که این جریان ممکن است در حدود 100 میکرو آمپر یا کمتر باشد که این بسته به نوع پنل دارد.
در صورت بروز حریق شرایط فرق می کند جریان عبوری بنا به نوع تابلو ی کنترل مرکزی افزایش یافته و ممکن است تا حدود 50 میلی آمپر برسد. در این وضعیت تابلوی کنترل مرکزی با افزایش جریان در وضعیت اعلام حریق قرار میگیرد.
با افزایش جریان ممکن است اختلاف پتانسیل تا 5 ولت کاهش یابد در حالی که در حالت اتصال کوتاه اختلاف پتانسیل به 0 خواهد رسید.
سیستم اعلام حریق کانونشنال (متعارف) شامل موارد زیر است:
- پنل اعلام حریق
- انواع دتکتور
- شستی اعلام حریق
- آژیر و آژیر فلاشر
- چراغ سردرب یا ریموت